Wywiad z Sebastianem Cieleckim

Moja przygoda z fotografią rozpoczęła się kilkanaście lat temu, gdy zacząłem wyrażać siebie poprzez modeling. Uświadomiłem sobie wtedy, że fotografia okazała się fascynującą formą tworzenia i uchwycenia chwil oraz emocji. Zacząłem eksperymentować z różnymi technikami, kompozycjami i tematami oraz stopniowo rozwijałem swoje umiejętności fotograficzne. To była dla mnie również doskonała okazja do odkrywania nowych miejsc, obserwowania ludzi i otaczającego mnie świata w bardziej uważny sposób. Od tego czasu fotografia stała się dla mnie zarówno pasją, jak i sposobem wyrażania siebie, dzielenia się moimi spostrzeżeniami z innymi.

Nigdy nie myślałem takimi kategoriami. Dla mnie każde zdjęcie może być “życiowym”.

Mobilność: Moja niepełnosprawność ogranicza moją zdolność poruszania się, co może być utrudnieniem podczas fotografowania w terenie lub w trudno dostępnych miejscach. Radzę sobie z tym, planując z góry i wybierając lokalizacje, które są łatwo dostępne lub które można dostosować do moich potrzeb. Czasem korzystam również z pomocy asystenta lub sprzętu, który ułatwia mi poruszanie się, na przykład monopodu;

Komunikacja z klientami: W przypadku sesji zdjęciowych, komunikacja z klientami może być wyzwaniem dlatego zawsze przed sesją staram się tworzyć konsultacje, na których omawiamy cały proces i ustalamy, jak ma wyglądać sesja. Ważne jest wypracowanie klarownych metod komunikacji i współpracy, które uwzględniają potrzeby wszystkich uczestników;

Akceptacja społeczna: Niektóre osoby mogą mieć uprzedzenia lub niezrozumienie wobec fotografa z niepełnosprawnością. Ważne jest promowanie świadomości i akceptacji w społeczeństwie oraz pokazywanie, że osoby z niepełnosprawnościami mogą być równie kompetentnymi i utalentowanymi fotografami jak osoby pełnosprawne. Ważne jest też promowanie równego dostępu do fotografii dla wszystkich osób, niezależnie od ich statusu zdrowotnego.

Hm… nie myślałem o zdjęciach w takiej kategorii. Każda sesja jest inna. Każde zdjęcie jest wyjątkowe, ponieważ uwieczniam chwile, które już więcej się nie powtórzą. Tworzę pamiątkę na lata, pomagam ludziom “odnaleźć siebie”, spędzić czas ze sobą.

Reakcje mojej rodziny, przyjaciół i klientów na moją pracę jako niepełnosprawnego fotografa są zwykle bardzo pozytywne. Moja rodzina i przyjaciele zawsze mnie wspierają i zachęcają do kontynuowania mojej drogi w fotografii, niezależnie od przeszkód, z jakimi się spotykam. Ich wsparcie pomaga mi utrzymać motywację i pewność siebie w trudniejszych momentach. Wielu moich bliskich podziwia mnie za determinację i zaangażowanie, które wkładam w rozwijanie się jako fotograf pomimo mojej niepełnosprawności. Widząc, jak radzę sobie z wyzwaniami i osiągam cele, czują się dumni z moich osiągnięć. Klienci często doceniają moją unikalną perspektywę jako fotografa niepełnosprawnego. Widząc, jakie trudności muszę pokonać, aby wykonywać swoją pracę, często odbierają moje zdjęcia jako bardziej wartościowe i inspirujące. Zarówno rodzina, jak i klienci często wyrażają emocjonalne reakcje na moje prace fotograficzne. Moje zdjęcia, które często zawierają głębokie emocje i osobiste przesłania, mogą dotykać ludzi na różnych poziomach, co sprawia, że moja praca jest bardziej wartościowa dla nich. Ogólnie rzecz biorąc, reakcje otoczenia na moją pracę jako niepełnosprawnego fotografa są zwykle bardzo pozytywne i motywujące. Widząc, że moja niepełnosprawność nie stanowi przeszkody dla realizacji moich celów zawodowych i artystycznych, inni również czują się zainspirowani i zachęceni do przezwyciężania własnych ograniczeń.

Determinacja, kreatywność, elastyczność, empatia, wytrwałość, optymizm. Te cechy charakteru pomagają mi nie tylko jako niepełnosprawnemu fotografowi, ale także jako osobie dążącej do osiągnięcia sukcesu i spełnienia zawodowego. Dzięki nim jestem w stanie pokonywać przeszkody i kontynuować rozwój jako artysta i profesjonalista.

Dla innych osób niepełnosprawnych, które pragną być aktywne zawodowo, mam kilka porad opartych na moim własnym doświadczeniu:

Znajdź swoją pasję: Znalezienie pracy, która sprawia ci radość i pasję, jest kluczowe dla sukcesu zawodowego. Skoncentruj się na swoich zainteresowaniach i umiejętnościach, aby znaleźć drogę zawodową, która będzie dla ciebie satysfakcjonująca;

Bądź elastyczny: Bądź gotowy dostosować się do różnych sytuacji i otwarty na nowe możliwości. Czasem droga do sukcesu może być kręta, ale ważne jest, aby być elastycznym i gotowym na zmiany;

Rozwijaj się i ucz się: Nieustanne doskonalenie swoich umiejętności i zdobywanie nowej wiedzy jest kluczowe w dynamicznym świecie zawodowym. Bądź otwarty na szkolenia, kursy i możliwości rozwoju zawodowego;

Zbuduj sieć wsparcia: Nie bój się prosić o pomoc i wsparcie od innych. Zbudowanie silnej sieci wsparcia, w tym rodziny, przyjaciół, mentora i innych osób z podobnymi doświadczeniami, może być bardzo pomocne w osiągnięciu sukcesu zawodowego;

Nie rezygnuj z marzeń: Niepełnosprawność nie powinna stanowić przeszkody dla realizacji swoich marzeń i celów zawodowych. Bądź pewny siebie i dąż do tego, co naprawdę chcesz osiągnąć, niezależnie od przeciwności losu;

I na koniec Pamiętaj, że każda osoba jest inna, więc to, co działa dla jednego, niekoniecznie zadziała dla drugiego. Kluczem jest pozostanie wiernym sobie, odkrywanie swoich mocnych stron i wykorzystywanie ich do osiągnięcia sukcesu zawodowego i osobistego.

Ciężko jest opisać te wyzwania, ponieważ zazwyczaj na codzień staram się na to nie zwracać uwagi, jednak na pewno jest to mobilność, dostępność, ograniczenia zdrowotne.

Wypadki mogą być traumatycznym przeżyciem, które zmienia życie w sposób nieprzewidywalny. Jednak ważne jest, aby nie pozwolić, aby te przeszkody pokonały naszą determinację i wolę walki. Patrząc na przykłady innych osób, które pokonały podobne wyzwania, można znaleźć inspirację i siłę do dalszej walki. Po wypadku może być konieczne dostosowanie się do nowej rzeczywistości i znalezienie nowych sposobów funkcjonowania. Może to obejmować naukę nowych umiejętności, wykorzystywanie specjalistycznego sprzętu czy korzystanie z usług wsparcia społecznego. Ważne jest, aby być otwartym na nowe możliwości i szukać rozwiązań, które pomogą w codziennym życiu. Ponadto Wsparcie ze strony rodziny, przyjaciół i społeczności może mieć kluczowe znaczenie dla powrotu do normalności po wypadku. Wsparcie emocjonalne, praktyczne i finansowe może pomóc w przezwyciężeniu trudności i adaptacji do zmian.

Niepełnosprawność nie musi oznaczać rezygnacji z pasji i marzeń. Jak pokazuje moje doświadczenie, możliwe jest osiągnięcie sukcesu i spełnienie zawodowe nawet w obliczu niepełnosprawności. Ważne jest, aby pozostać wiernym swoim marzeniom i dążyć do nich, szukając sposobów na ich realizację pomimo przeszkód. Należy pamiętać o samodzielności. Samodzielność, choć może być trudna do osiągnięcia po wypadku, nadal jest możliwa. Ważne jest, aby dążyć do niezależności i samodzielności, korzystając z dostępnych narzędzi, technologii i wsparcia, aby jak najlepiej funkcjonować w codziennym życiu. Dla osób ciężko poszkodowanych po wypadkach, kluczem do sukcesu jest wiara we własne siły, otwarcie się na wsparcie społeczne i dążenie do realizacji swoich marzeń i celów pomimo przeciwności losu.

– Należy okazać wsparcie emocjonalne: Powiedziałbym im, że rozumiem, jak trudne i przerażające może być to, co się dzieje. Zapewniłbym ich, że nie są sami i że będą mieli wsparcie swojej rodziny, przyjaciół i społeczności;

– Podkreśliłbym miłość i akceptację: Przypomniałbym im, że miłość do ich dziecka pozostaje niezmieniona. Niepełnosprawność nie zmienia tego, kim jest ich dziecko ani jak bardzo je kochają;

– Powiedziałbym, żeby dali sobie czas na zaakceptowanie nowej rzeczywistości: Po pierwszym szoku i smutku, należy pozwolić sobie na czas na zaakceptowanie nowej rzeczywistości. To normalne, że będzie się przeżywać różne emocje, ale ważne jest, aby pozwolić sobie na ich przeżycie i przetworzenie;

– Podkreśliłbym pozytywne aspekty: Pomógłbym im zobaczyć, że życie z dzieckiem niepełnosprawnym może być pełne radości, miłości i satysfakcji. Można poruszyć przykłady osób z niepełnosprawnościami, które osiągnęły wspaniałe rzeczy np Nick Vujicic;

– Nie należy bać się szukać wsparcia: Nie trzeba radzić sobie z tym wszystkim samemu. Istnieją organizacje, grupy wsparcia i specjaliści, którzy mogą pomóc ci zrozumieć i radzić sobie z wyzwaniami, jakie stawia niepełnosprawność dziecka;

– Należy zachować otwarty umysł: Niepełnosprawność nie definiuje dziecka ani rodziny. Powinno się zachować otwarty umysł i pamiętać, że każde dziecko może osiągnąć sukces i spełnienie, pomimo przeszkód, z którymi się spotka;

– Należy znaleźć sposoby na pomoc swojemu dziecku rozwijać się: Powinno skoncentrować się na możliwościach, które są dostępne dla dziecka, i poszukajć talentów i pasji. Wskazałbym także na konieczność dbania o siebie jako rodziców, zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie. Wspomniałbym, że mając silne wsparcie i zdrowie psychiczne, będą mogli lepiej opiekować się swoim dzieckiem.

To co mnie najbardziej motywuje to widzieć pozytywne efekty mojej pracy i wpływ, jaki mogę mieć na innych ludzi. Dążę do ciągłego rozwoju i doskonalenia siebie oraz do bycia użytecznym dla innych poprzez swoje umiejętności i wiedzę. Osiąganie sukcesów w życiu daje mi satysfakcję i dodatkową motywację do dalszego działania.

Bycie pozytywnie nastawionym może być wyzwaniem, zwłaszcza gdy staramy się radzić sobie z trudnymi sytuacjami życiowymi jednak jakiś czas temu wcieliłem w życie kilka zasad, których się trzymam: skupienie się na pozytywnych aspektach życia ; praktykowanie wdzięczności za każdy dzień, który mogę przeżyć ; utrzymywanie zdrowego stylu życia ; unikanie negatywnych myśli ; praca nad umiejętnościami radzenia sobie ze stresem ; znalezienie sensu oraz celu w życiu oraz (co ważne) należy pamiętać o codziennym humorze i pozytywnym nastawieniu do życia.

Moja żona. Od 12 lat jestem szczęśliwie żonaty i zakochany.

Czuję się już spełniony. Czerpię z życia pełnymi garściami co mi los daje każdego nowego dnia. Nie mam planów i nigdy nie zakładam na Nowy Rok gdyż jest to zazwyczaj “słomiany zapał”. Po prostu, robię swoje.